«SØVNENS ENGLER»

  

Det har visst vori lite med englar i denne bloggen. 

 

Eg bøter på englemangelen med dette fredelege diktet, nå når natta nærmar seg.

 

Vel bekomme! Og god natt, god natt!

    

    Bjørnstjerne Bjørnson
    SØVNENS ENGLER

    

        Da barnet sov in
        med hånd under kind,
        kom englerne til
        med latter og spil.
Da barnet, det vågned, stod moderen over:
Du smiler så vakert, du små, når du sover. 

  
        Dets mor gik til Gud,
        og barnet kom ud;
        det sovnede in
        med tårer på kind;
men hørte straks latter og moder-ord ømme;
ti englerne fulgte med barnlige drømme.

   

        Snart blev det så stort,
        at tåren frøs bort,
        det sovnede in
        med tanker i sinn;
men englerne veg ej; de svævede over,
tog tanken og hvisked: «Hav fred, mens du sover!»

 

(Digte og Sange)

  

Leiter du etter dikt om det og det eller med den eller den tittelen? Du kan prøve i Diktbasen:  http://www.dagbladet.no/docarc/index.php?a=1&dt=2

Meir dyreliv: sau og slange

Ei kvinne skriv:

Eg er i eit hus og ser ut vindauga, der heng ein daud sau utanfor utgangsdøra. Etterkvart ser eg at sauen gradvis livnar til. Så til slutt er den heilt levande, eg tek den ned frå knaggen, og den kjem inn.

Med den kjem og ein tynn, kjempelang slange, den har svarte sikksakkstriper på grå botn. Eg er redd slangen. Etter ei stund forsvinn han inn i huset. Eg veit ikkje kvar han er, og det er utriveleg. Ekkelt å veta at den er der, men ikkje kvar.

Det er òg fleire folk i rommet, men eg veit ikkje kven det er.

Då eg vakna, kjende eg på redselen, men at det var ok, for det var slik det var.

Eigentleg har kvinna skrivi i preteritum (fortidsform), men eg har gjort det om til presens (nåtidsform). Ho kan jo kjenne på forskjellen. Eg trur drømmen kjem nærmare når han er forma i nåtid: Da skjer det akkurat nå, da kjem vi inn i drømmen. Eller?

Avsnittinndelinga er også mi. Det går an å prøve seg med avsnittinndeling i drømmeforteljinga si. Da må ein ta stilling til kva som hører saman, og ikkje hører saman, om det f.eks. er sekvensar. Hendingane i denne drømmen kan ein gruppere i to: I den første sekvensen handlar det om sauen, i den andre om slangen. Dermed byd det seg også fram noko å samanlikne. Kva er likskapen mellom sauesekvensen og slangesekvensen? Forskjellen?

Eg kunne også spørja: Kvar i drømmen er det sterkast kjensler? Og så ser eg at det har ho nesten sagt. Ho skriv at ho er redd, og når ho fortel meir om den ubehagelege kjensla, så handlar det om at ho ikkje veit kvar det farlege er.

Kva ligg det i dette? Ho kan jo kjenne meir på akkurat det: Det er ein slange i huset, og eg veit ikkje kvar han er. Eg veit ikkje kvar han er. EG VEIT IKKJE KVAR HAN ER. Korleis blir det da? Kva er det som er så fælt med det? Kva kjenner du, lesar, om du orkar å prøve? Eg kjenner absolutt noko!

«Skrev om drømmen og vant»

  

Eg klipper frå intervju i Dagbladet på nett (mai 2009?) med ein månadsvinnar i  Skolekammeret, som er eit forum for diktskrivande elevar:

  

«- Hva er bakgrunnen?

  

– Kanskje det vi skulle ønskje vi hadde? Mange vener, kjærestar rundt oss? Det er mange som drøymer om å vere omsverma med folk, men aldri klarer å gjere noko med det. Og slik blir drøymen ein fest i forhold til det eigentlege livet. Eg trur det er mange som har det slik, sier Høstaker.

  

Som vanlig insisterer tredjeklasseeleven ved Firda Vidaregåande Skule på å bli sitert på nynorsk.»

  

vaken

ja, eg vakna
mellom to dyner
ei pute
og eit teppe

desse skulle
vore menneske

men slik som
eg er
kan ein berre
drøyme om slik
og det gjorde eg
i natt

Av Fredrik Høstaker

«drømmer nok»

«Som om jeg ikke hadde drømmer nok

til å farve en våknende by»

Slik begynner diktet «Utilstrekkelig» av Kjell Heggelund, og det står i Reisekretser frå 1966. Kva slags drømmar er dette?

Vi bruker jo «drøm» på ulike måtar: nattedrøm,  dagdrøm, ønskedrøm, visjon. «I had a dream.» Språket vårt legg opp til at det er ein samanheng mellom desse fenomena. Meir samanheng enn vi oftast tenkjer på? Iallfall fekk Heggelunds dikt meg inn på det sporet. Alle desse drømmetypane har det ved seg at dei ikkje er «sanne» på vanleg vis. Og kan vi ikkje finne visjonar i drømmane våre? Om vi ser nøye etter…

Kan ikkje drømmane i diktet over vera både det eine og det andre? Klart store visjonar kan fargelegge ein by. Nattedrømmar kan også vera fantastiske og på ymse vis fargerike, og i diktet er det ein vaknande by.

Enda meir Torvund

«2rvund Etter draumen der den gamle poeten sagde sundt bordet i huset me hadde leigd av elektrikaren nede ved elva, vakna eg og las vakre dikt.»

Kom det dikt ut av bordbitane, monn tru?

Vakne etter ein drøm

«Det er som kjent ofte godt å våkne fra en drøm, i hvert fall fra en ubehagelig drøm. Man våkner ikke i drømmens landskap, mellom marerittets kulisser. Rommet er stille og fritt for monstre. Man kommer til seg selv i en seng og priser seg lykkelig.

Man våkner, ser seg kanskje litt forvirret omkring, gjenkjenner omgivelsene og faller til ro. Man føler kanskje at man har unnsluppet en fare. Man kom fra den ubehagelige drømmen og til den kjedelige, men i bunn og grunn temmelig ufarlige virkeligheten. Gudskjelov!

Man er glad og takknemlig. Det var jo bare en drøm! En idiotisk drøm! Og nå ligger jeg her!

Man ser på klokken, men strekker seg.

Ja, det er herlig å våkne, trygg og varm, i en god seng, eller i hvert fall et sted der det er rimelig å falle i søvn. Man våkner der man sovnet, og husker at man la seg.

Som regel er det nettopp det man opplever, etter en drøm.

Slik var det ikke for meg denne gangen.»

Frå novella «Et par sko» i Odd W. Surén: Adgangstegn, Asch. 2007

Utsnittet er frå tidleg i novella. Les korleis det er når det er heilt annleis enn vanleg!