Erling Kittelsen: Et døgn over Le

Det kom ei 30 år gammal bok i hendene mine seint i går kveld: Et døgn over Le av Erling Kittelsen.

Eg få lyst til å drømmenippe.

Her les eg om å nå kvarandre ”med spissen av enkelte drømmesetninger”, svømme ”ut og inn av hverandres drømmer omtrent som fisk mellom to havnebasseng”, om Jara ”som skalv i drømme nær en fosskant”, om ”tordendrøm”, å ligge i ”en ferskenlys søvn”, om ”skremmende drømmesagn”, å sitta ”på kanten av/ søvngalleriet – med utsikt/ til glitrende elvebunn”, om ”en lang klam/ frakkedrøm med eggende/ glostifter til”, om Jara ”som drømte en tynn drøm/ klar mot huden på en vond hæl”, om terna som ”forvåknet seg”, om Veslebror som ”satt der taus i slåbrok,/ han hadde hatt store drømmesyner”, om Dyke som ”drømte om fargene i Jaras/ belte og sov litt til”, om Jara som ”drømte om gråtonen” i Dykes/ frakk og sov litt til, om Dyke og Jara som står ”opp som klippet ut for/ hverandre med søvn hengende/ i ømme skuldre”.

Og da har eg berre nippa ørlite grann til spissen av somme setningar i alt dette, og eg seier ikkje meir.

Drømme eller svømme?

Å gå ut i vatn, og vips bort med tyngdekrafta, ikkje ha dette draget mot jorda, å flyte opp og røre på armar og bein omtrentleg vassrett, å ha alt dette kalde og flytande rundt seg, heilt annleis enn lufta og alle kleda som vanlegvis omgir kroppen, vera mellom himmel og jord, nå ja, nærmast jorda, kjenne ein strøm nå som elva er stor, det er temmeleg drømmeaktig, seier eg som nettopp var i Akerselva.

Frå augekroken

 

Skal ho symje frå den eine augekroken til den andre? Da kjem det godt med å vera symjedyktig. Og kan ho gå i land på den kvite øya? Det veks ingenting der, men det trengst ikkje heller. Ho kan ligge på den glatte øya og strekke seg ut under himmelen. Det er vel ein himmel? Det er ikkje ein feil at det er ei øy der, det er snarare som det skal. Ei øy er noko å halde seg til. Ho har sanneleg noko å halde seg til. Somme et saueauge, det gjer ikkje ho. Men ho kan symje frå augekrok til augekrok, og det er ingen tårer å tørke. Ho har aldri hørt om drukning i saueauge, spesielt ikkje når det er ein liten holme midtvegs. Det er kanskje ikkje lett å koma i land, og kva skal ein eigentleg finne på der? Det blir vel til at ho held seg her ute. Men når ho kjem på at heile søya er ute av soga, så blir det nokså usikkert likevel.