Russisk drøm frå Sverige

Ei kvinne skriv:

Det jag inte förstår är hur man kan kunna och veta saker som man inte vet och kan. I drömmen alltså. Igår drömde jag att jag var ryss, bodde i Moskva, hade familj och tre barn. Allt var mycket verkligt, lägenheten mycket detaljerad och jag följde mina «barn» till skolan, min «man» var kärnkraftstekniker och talade oavbrutet om detta. Jag talade ryska flytande och umgicks med andra ryska fruar i hyreshuset.

Kvinna synest drømmen er underleg og er litt forskrekka. Eg seier til henne:

Dette var da ein innhaldsrik drøm å få! Så heldig du er!

Hugsar du noko av det russiske språket nå etterpå???!!! Elles er det vel ikkje meir mirakuløst å kunna russisk enn å kunna flyge som ein fugl i lufta, som folk av og til driv på med i drømmar. Eller eg kan snu på det og seia at eg synest både drøm og verkelegheit og hjernen og alt er mirakuløst. Dertil: Drømmar viser ofte samanhengar og innheld innsikt som ein ikkje har eller veit at ein har, på førehand. Det er noko av det fantastiske med drømmar og med å befatte seg med drømmar.

Når det gjeld den russiske drømmen din, kjem eg på to ting du kan prøve:

Gå inn i drømmen att, og kjenn på livet ditt i Moskva. Korleis liker du det? Kva gjer mest inntrykk på deg? Kva er det som skil det frå det livet du elles lever? Kva er mest ulikt? Eller er det noko som på ein eller annan måte likevel liknar det livet du har? Du kunne f eks sjå spesifikt på interiøret som du visst hugsar i detalj: Korleis er det (u)likt dei romma du vanlegvis har rundt deg? Og denne mannen: Er han (u)lik menn du har nær deg? Korleis er det å ha tre barn? Kan dette «russiske» livet kaste lys over det vanlege livet ditt, kanskje noko du vil ha vekk, eller noko du kan elske enda meir, eller noko du lengtar etter? Som du forstår, famlar eg meg prøvande fram her, for eg veit jo ikkje noko om livet ditt og om lengselen din.

Noko anna du kan leike deg med, er å lære deg nokre setningar på russisk, kanskje noko av det du sa eller ikkje sa til mannen din i drømmen. Så kunne du seia desse setningane høgt med ymse tonefall og styrke. Korleis kjennest det? Er det noko som blir annleis eller tydelegare enn når du bruker svensk? Kjem andre sider av deg fram?

Nå får eg enda fleire idear, men ein skal ikkje drukne svenske damer i idear heller. Vi får sjå, kva ho seier til dette. Kanskje ho melder noko til bloggen… Kanskje ho tek ein tur til Moskva…

«Skrev om drømmen og vant»

  

Eg klipper frå intervju i Dagbladet på nett (mai 2009?) med ein månadsvinnar i  Skolekammeret, som er eit forum for diktskrivande elevar:

  

«- Hva er bakgrunnen?

  

– Kanskje det vi skulle ønskje vi hadde? Mange vener, kjærestar rundt oss? Det er mange som drøymer om å vere omsverma med folk, men aldri klarer å gjere noko med det. Og slik blir drøymen ein fest i forhold til det eigentlege livet. Eg trur det er mange som har det slik, sier Høstaker.

  

Som vanlig insisterer tredjeklasseeleven ved Firda Vidaregåande Skule på å bli sitert på nynorsk.»

  

vaken

ja, eg vakna
mellom to dyner
ei pute
og eit teppe

desse skulle
vore menneske

men slik som
eg er
kan ein berre
drøyme om slik
og det gjorde eg
i natt

Av Fredrik Høstaker

“pojke och flicka och de satt tilsammans”

  

Matematikklekse-drømmaren svarar i formiddag:

  

«Relasionen till honom ganska likgiltig, blev bättre efter att ha slutat skolan även om kontakten är minimal, men han ringde up mig för ett par år sedan i samband med ett jubileum jag inte var med på. Ett nytt jubileum den 22:a som jag inte heller tänker vara med om. Barnen tio-tolv år, pojke och flicka och de satt tillsammans så jag tror de samarbetade. Matematik, lösa gåtor och lägga ihop. Läxa, något man måste göra. Klasskamraten var inte med i drömmen I ett hus, ett mindre vardagsrum och jag var med men som åskådare eller medhjälpare vet jag inte riktigt. Men jag visste ju vad de gjorde och det var inte som allvetande utan som deltagare.»

 

Her handlar det om oppgåver som må gjerast, og drømme- ego («jag» i drømmen) trekker seg ikkje unna slike oppgåver. Ein styrke! Den nødvendige oppgåva er finne ut av spørsmål, av noe gåtefullt, og det er å få til samanheng (legge ting i hop, så dei blir eitt).

  

Det ser ut til at det trengst samarbeid for å få dette til. Det er eit bilde av å ikkje vera åleine og overlaten berre til seg sjølv, men vera i fellesskap. Og det kan vera eit bilde av samarbeid mellom ein maskulin og ein feminin instans. Det kan ein sjå på som indre instansar. Kva er det ved det kvinnelege og mannlege som skal til når ein skal løyse gåter og finne samanheng? tenkjer eg og kjenner at drømmen begynner å angå meg. Det er jo stadig nødvendige oppgåver i livet! Av og til får eg det til, og av og til strever eg fælt. Og det er sanneleg mange gåter å løyse, og mye som ikkje heng saman. Og så er det berre å addere! Eg må nesten le og blir ganske glad!

  

Den maskuline sida vår er den som strukturerer, analyserer, har fokus, er målretta, går på. Den feminine sida er den som har intuisjon, får innfall, fabulerer, er nær, har omsorg, kjenner heilskap. F.eks. Eller det var det eg kom på nå, og Jung er i bakhovudet! Vi treng begge sidene, også i kvardagsrommet og i det små! 

  

Drømmen gir meg eit vakkert bilde av det mannlege og kvinnelege som samlar seg og får ting til å gå framover. Nå oppdagar eg igjen at eg har mitt eige bilde: Dei to sitt ved same side av eit kjøkkenbord og bøyer seg ivrig over oppgåva, slik at hovuda deira så vidt berører kvarandre, og håret blandar seg litt! (Kva seier du om det, du som eig drømmen?)

  

Kva kan drømmaren bruke dette til? Han kan jo spørja guten og jenta korleis det er å løyse oppgåvene saman. Det kan vera ein måte å koma meir inn i drømmen på og befeste det drømmen vil fortelja han. Og treng han meir samarbeid mellom desse instansane i seg? Bruker han heile seg? Neste gong han blir einsidig, dersom han blir det, kan han jo rope på guten/jenta og spørja kva han/ho kan bidra med. Eller han kan kalle fram dette bildet av dei to, slik han ser dei, i ferd med å løyse gåter og legge saman.

  

Nå er eg spent på om drømmaren har noe å legge til (for da blir det meir samanheng). Og vi treng jo han for å løyse gåta og koma vidare! (Er tankegangane her fremmendarta for han?)