Framside og innside

Framsida på denne splitter nye boka er grunn nok til å legge ut eit spor:

http://oktober.no/nor/boeker/skjoennlitteratur/lyrikk_dramatikk/ti_liknande_versjonar

«Dikt som improviserer og motseier seg sjølv, dikt som syng og tvilar på sin eigen song, dikt som kommenterer si eiga tilbliving. Dikt som handlar om å bli til for seg sjølv og for andre, saman med andre og saman med seg sjølv.»

Og så ser eg fram til å halde boka i handa og opne ho og sjå kva som er der og korleis.

Ein farge flaksar ut

Drøm om sterke fargar:

Eg ser på fargeprøver frå ein målarbutikk, ei papp-plate med mange små firkanta prøver i sterke fargar.

Ut av ymse skriveprosessar kom desse to ulike tekstbitane:

1

Nå er eg heilt raud inni meg tenkte ho. Det flyt blod. Så lenge det er blod, er det håp, tenkte ho. Litt blod kan dei få. Ho ei tynn og bleik ungjente. Så lett å hanskast med. Nei, sa ho høgt. Dei skvatt til. Kva gjekk det av henne? Eg vil ikkje, sa ho. Eg skal ha han eg vil ha, sa ho og vart raud i kjakene. Eg er faktisk forelska i han, sa ho. Ho kjende varmen inni seg. Det er han eg vil ha, sa ho. Og hjertet slo.

2

Ho tok forsiktig opp ein liten farge og bles støvet av han og klappa litt på han og heldt han i handa og opna handa. Nå lettar han, tenkte ho. Men han stod berre der og hufsa litt på seg. Hei! sa ho sakte og lågt. Han snudde seg og såg på henne. Ja da, du er ok, sa ho. Han såg seg litt rundt. Der! Han såg bortpå ein kvit kopp bortpå bordet. Det er fint med kvite koppar, sa ho, ikkje sant? Ok, sa ho. Du kan få lov likevel. Berre prøv. Han letta og flaksa litt usikkert bort til koppen, flaug rundt han, sette seg på han. Ja ha, så har eg ein gul kopp, tenkte ho.

Kommentar:

Det skjedde mye rart på vegen mellom drømmen og desse to små skriftlege sluttuttrykka. Eg seier ikkje meir om prosessen!

Begge to handlar om kvinner som forandrar seg. Det innvendige viser seg. Den eine teksta er realistisk, den andre fantastisk.

Nr. 1 kunne bli del av ei forteljing. Nr. 2 kan nesten fungere som ei tekst.

For seint på toget

Ein mann har sendt inn denne drømmen:

«Skulle ta tog og det var kaldt vær. Kom for sent. Så kom et til, og jeg holdt på å komme meg på, men klarte ikke å få opp døren, så jeg måtte trekke meg tilbake. Og så kom enda et tog, og togføreren åpnet døren, og inviterte meg inn, men da husket jeg at jeg hadde lagt fra meg bagasje litt lenger bak, og da jeg ville hente den først, sa han nei. Og jeg var ettergivende og sa til ham: Ja du må vel gjøre det du må. Og så gikk dette toget også.»

Dette er jo som eit lite eventyr: Helten har eit prosjekt, men møter tre hindringar. Men i dette tilfellet er ikkje slutten lykkeleg, eller kanskje manglar slutten?

Det er tre temmeleg ulike hindringar, er det ikkje? Han som har drømt, kan jo sjå på mønsteret i desse hindringane: I det første tilfellet er han sjølv ansvarleg? Kva kunne han gjort i det andre tilfellet? Og kva kan vi seia om det tredje tilfellet – kva slags andre handlemåtar kunne ha vori mulege?

Korleis har mannen det når toga er gått? Kvar skulle han eigentleg? Kor viktig var det å koma dit? Kva skulle han gjera der? Kanskje seier ikkje drømmen noe uttrykkeleg om dette, men det går an å gå inn att i drømmen, kjenne på korleis det er å stå der, flyteskrive 6 – 8 minutt med det utgangspunktet og la kva som helst dukke opp.

Hei mann, send gjerne inn den teksta det blir!